Sadece Sevdim: Hiçbir Şey Beklemeden

Sadece Sevdim: Hiçbir Şey Beklemeden Sevmeyi Öğrenen Bir Kalbin Hikâyesi. Sessiz bir sevgi, beklemeden sevmek ve kabulleniş üzerine dokunaklı bir hikâye. Birini sevmek bazen karşılık beklememek demektir.

Bazen en sessiz sevdalar en kalıcı olandır. Bu yazı, bir şey beklemeden sevmeyi öğrenen bir kalbin hikâyesi. Bazı insanlar gelir, sessizce iz bırakır ve gider. Bu yazı, birini karşılık beklemeden, hiçbir şey ummadan sevebilmenin ve o sessiz sevginin bıraktığı derin izi anlatıyor.

“Sadece Sevdim”

Her şey bir rastlantıydı.
Ne özel bir an, ne büyük bir başlangıç.
Sıradan bir günün içine sığmış bir tanışmaydık sadece.
Ama bazen en sade karşılaşmalar, insanın içinde en sessiz yerleri yankılar.
Seninle öyle oldu.

Önce arkadaş olduk.
Birlikte güldük, aynı masada oturduk, aynı cümlelere takıldık.
Bir yerden sonra fark ettim; artık sıradan bir arkadaşlığın içinde değildim.
Çünkü sen yanımdayken zaman biraz daha yavaş akıyordu.
Ben konuşurken yüzüne baktığımda, kelimeler değil hisler dolaşıyordu aramızda.
Ama söylemedim.
Çünkü o anların büyüsünü bozmaktan korktum.

Sonra hisler büyüdü, ama kelimeler hep kısa kaldı.
Ben seni anlatmak yerine, seninle yaşadım içimde.
Ne bir itiraf, ne bir plan…
Sadece bir sessizlik; içinde binlerce şey saklayan bir sessizlik.

Ve bir gün, hiçbir şey demeden gittin.
Ne vedan oldu, ne sebebin.
Sadece gittin.
Ben orada kaldım;
sana söyleyemediğim her cümlenin ağırlığıyla.

Günler geçti, ben alıştım.
Ama unutmadım.
Çünkü bazı duygular zamanla değil, kabullenişle şekil alır.
Ben seni kabullendim — eksikliğinle, uzaklığınla, hatta sessizliğinle.
Ve o gün anladım ki, insan bazen birini sevmek için karşılık beklemez.
Ben sadece sevdim.
Ne olur, ne biter, kim bilir diye düşünmeden.
Hiçbir şey istemeden, hiçbir şey ummadan.

Sadece sevdim.

Senin bilmediğin bir yerde,
ben seni sessizce yaşadım.
Belki unuttun,
ama ben hâlâ seni iyi bir şey olarak hatırlıyorum.
Çünkü bazı insanlar gitse de,
bıraktıkları his — hâlâ “iyi” kalır.

Bazı insanlar gider, sessizce iz bırakır ve kaybolur. Ama bazı izler, kaybolmaz; sadece içimizde şekil değiştirir. Ben seni beklemedim, sahiplenmedim, bir şey istemedim. Sadece sevdim. Ve işte o sevgi, hâlâ içimde iyi ve bütün bir şey olarak duruyor.

Çünkü bazı insanlar gitse de, bıraktıkları his — hâlâ “iyi” kalır. Unutma; İnsanlar gelmeleriyle yalnızlıklarını dağıtanları severler. Gitmeleriyle kendilerini yalnız bırakanlara aşık olurlar.

Bu yazılar da ilginizi çekebilir;

• Aşk Tesadüfleri Sever
• Elif Gibi Sevmek
• Düşüncelerimiz Geleceğimizi Yaratır!
• Birini Neden Aniden Özleriz?
• Hayatınızın Aşkıyla Tanışmadan Önce Evrenin Gönderdiği 11 İşaret