Mahatma Gandhi kimdir? Kısaca Hayatı ve Biyografisi
Hindistan ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi'nin siyasi ve ruhani lideri Mahatma Gandi kimdir? Kısaca Hayatı, tarihteki yeri ve biyografisi
Hindistan ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi’nin siyasi ve ruhani lideri Mahatma Gandhi kimdir? Ne zaman doğdu, nasıl ve ne zaman öldü? Kısaca Hayatı, tarihteki yeri ve Biyografisi. Hindistan devletinin kurucusu kimdir? Satyagraha felsefesi nedir?
Hindistan ve Hindistan Bağımsızlık Hareketi’nin siyasi ve ruhani lideri Mahatma Gandhi’nin tarihteki yeri ve hayatından dikkat çeken detaylar…
Mahatma Gandhi kimdir?
Mohandas Karamchand Gandhi, şiddet içermeyen eylemleriyle tarihe geçti. Barışçıl bir lider olarak maneviyatı, saf kalbi ve şiddete karşı çıkan felsefesi ile insanlığın düşünce tarzı üzerinde önemli bir etkiye sebep oldu. Bu nedenle tüm insanlara önemli bir miras bırakmıştır. Tarihte çok az kişi, barış ve hakikat arayışı içinde ve gerçekliğe uygun yaşamayı başarmıştır.
Hindistan’da doğan ve tüm dünyada etkisini gösteren siyasi ve ruhani lider Gandi’nin felsefesi 4 ana bölüme ayrılabilir;
- şiddetten uzak durmak,
- Sarvodaya (topluma adanmış Budizm),
- Satyagraha (ruhun gücü)
- hakikat arayışı.
Mahatma Gandhi, özgürlükçü insanlara ilham kaynağı olan Satyagraha felsefesinin öncüsüdür. Bu felsefe, kötülüğe ve şiddete karşı durmayı kabul eder. Gandhi bu felsefe ile Hindistan’ı bağımsızlığına kavuşturmayı başarmıştır.
Şiddete başvurmadan da insan haklarının savunulabileceğini gösteren Gandi’ye göre Dünyanın 7 hatası
- Ahlaksız ticaret
- İlkesiz siyaset
- Niteliksiz eğitim
- Emeksiz servet
- Vicdansız zevk
- İnsaniyetsiz bilim
- Gösterişe dayalı ibadet
Mahatma Gandi (1869–1948) yılları arasında yaşayan ve Hindistan’ın kurucusu ve Hindistan’ın bağımsızlık hareketinin ilk lideriydi ve aynı zamanda dünyayı etkileyecek bir tür şiddet içermeyen sivil itaatsizliğin mimarıydı.
Mahatma kelimesi “yüce ruh” anlamına gelir. Aynı zamanda Hindistanlılar Gandhi’yi bapu yani “baba” olarak da anmaktaydılar. Bu nedenle Hindistan halkı onu, Ulusun Babası ilan ederek, doğum günü olan 2 Ekim gününü ulusal tatil ilan etmişlerdir.
15 Haziran 2007’de Birleşmiş Milletler Genel Kurulu oybirliği ile Gandi’nin doğum günü olan 2 Ekim gününü “Dünya Şiddetsizlik Günü” olarak ilan etmiştir.
Mahatma Gandhi, Hindistan’ın İngiliz yönetimine karşı şiddet içermeyen bağımsızlık hareketinin lideriydi ve Güney Afrika’da Hintlilerin sivil haklarını savunuyordu. Hindistan Porbandar’da doğan Gandhi, hukuk eğitimi aldı ve barışçıl sivil itaatsizlik biçimleriyle İngiliz kurumlarına karşı boykotlar düzenledi. 1948’de bir Hintli bir radikal tarafından öldürüldü.
Ömrünü doğruluğu bulmaya adamış, sosyal adalet ve eşitsizlikler ile mücadele etmiş Gandhi’nin dünyayı olduğundan farklı görmemizi sağlayacak birçok fikir, felsefe ve yaşam tarzı ile dünyaya örnek olduğunu biliyoruz.
Gandi’nin yaşam felsefesine göre;
- Söylediklerinize dikkat edin; düşüncelere dönüşür.
- Düşüncelerinize dikkat edin; duygularınıza dönüşür.
- Duygularınıza dikkat edin; davranışlarınıza dönüşür.
- Davranışlarınıza dikkat edin; alışkanlıklarınıza dönüşür.
- Alışkanlıklarınıza dikkat edin; değerlerinize dönüşür.
- Değerlerinize dikkat edin; karakterinize dönüşür.
- Karakterinize dikkat edin; kaderinize dönüşür.
Hayatı
Hintli milliyetçi lider Mahatma Gandi (Mohandas Karamchand Gandhi), 2 Ekim 1869’da, o zamanlar Britanya İmparatorluğunun bir parçası olan Hindistan’ın Porbandar, Kathiawar kentinde doğdu. Gandhi’nin babası Karamchand Gandhi, Porbandar’da ve batı Hindistan’daki diğer eyaletlerde başbakan olarak görev yaptı. Annesi Putlibai, düzenli olarak oruç tutan son derece dindar bir kadındı.
Gandhi, doktor olmak istemesine rağmen, babası onun da bir hükümet bakanı olacağını umdu ve onu hukuk mesleğine girmesi için yönlendirdi. 1888’de 18 yaşındaki Gandhi hukuk okumak için Londra, İngiltere’ye gitti.
Gandhi, 1891’de Hindistan’a döndükten sonra annesinin birkaç hafta önce öldüğünü öğrendi. Bir avukat olarak mevcudiyetini kazanmak için mücadele etti. Hindistan’da bir avukat olarak iş bulmakta zorlanan Mahatma Gandi, Güney Afrika’da hukuk alanında bir yıllığına çalışmak üzere Nisan 1893’te Güney Afrika’nın Natal eyaletinde Durban’a doğru yola çıktı.
1893’de “Dada Abdullah & Co” adlı Hint şirketin avukatı olarak gittiği Güney Afrika’da Hint işçilerin haklarını korumak için mücadele verdi.
Gandhi Güney Afrika’ya vardığında, Hintli göçmenlerin beyaz İngiliz ve Boer yetkilileri tarafından uygulanan ayrımcılık ve ırk ayrımcılığı karşısında dehşete düştü. Bir Durban mahkeme salonunda ilk ortaya çıktığında, Gandhi’den türbanını çıkarması istendi. Reddetti ve mahkemeden ayrıldı. Natal medyası, yazılı olarak “istenmeyen bir ziyaretçi” diyerek onunla alay etmişti.
Gandhi’nin Dini ve İnançları
Mahatma Gandhi, Hindu tanrısı Vishnu’ya taparak ve şiddet içermeyen, oruç tutmayı, meditasyonu ve vejetaryenliği benimseyen, ahlaki açıdan titiz bir antik Hint dini olan Jainizmi takip ederek büyüdü.
Gandhi’nin 1888’den 1891’e kadar Londra’da ilk kaldığı süre boyunca, Londra Vejetaryen Derneği’nin yürütme komitesine katılarak etsiz bir diyete kendini adamış oldu ve dünya dinleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için çeşitli kutsal metinler okumaya başladı.
Güney Afrika’da yaşadığı sırada Gandhi, dünya dinlerini incelemeye devam etti. “İçimdeki dini ruh yaşayan bir güç oldu” sözü ile orada geçirdiği zamanı yazdı. Kendini kutsal Hindu ruhani metinlerine kaptırdı ve maddiyattan arınmış bir sadelik, kemer sıkma, oruç ve bekarlık hayatı benimsedi.
İki tür güç vardır: Biri ceza korkusuyla, diğeri ise sevgi eylemleriyle elde edilir – Mahatma Gandhi
Satyagraha
1906’da Gandhi, Güney Afrika Transvaal hükümetinin Hindu evliliklerini tanımayı reddetmesi ve Hint nüfusunu zorla kayıt altına almayı gerektiren yasayı kabul etmesi de dahil olmak üzere Hintlilerin haklarına getirdiği yeni kısıtlamalara tepki olarak “Satyagraha” (gerçek ve sertlik) adını verdiği ilk kitlesel sivil itaatsizlik kampanyasını düzenledi.
Gandi’nin şiddet içermeyen felsefesi “Satyagraha”, gerek Güney Afrika’da gerekse Hindistan’ın bağımsızlık sürecinde en etkili eylemlerden biri oldu.
Yıllarca süren protestolardan sonra, hükümet 1913’te Gandi’nin de içinde bulunduğu binlerce Hintliyi hapse attı. Baskı altında, Güney Afrika hükümeti, Gandhi ve General Jan Christian Smuts tarafından müzakere edilen, Hindu evliliklerinin tanınması ve Hintliler için cizye vergisinin kaldırılmasını içeren bir uzlaşmayı kabul etti. Bu mücadele sırasında Gandi’nin fikirleri şekillendi ve Satyagraha kavramı olgunlaştı.
Şiddetsiz Sivil İtaatsizlik
7 Haziran 1893’te Güney Afrika, Pretoria’ya yapılan bir tren gezisi sırasında beyaz bir adam, Gandi’nin birinci sınıf demiryolu kompartımanında yolculuk ederken, bileti olmasına rağmen, itiraz ettiğinde ilginç bir an yaşandı. Trenin arkasına gitmeyi reddeden Gandhi, kompartımandan zorla çıkarıldı ve Pietermaritzburg’daki bir istasyonda trenden atıldı.
Gandhi’nin sivil itaatsizlik eylemi, kendisini “derin renk önyargısı hastalığı” ile savaşmaya adanma kararlılığını uyandırdı. O gece “mümkünse hastalığı kökten kurutmaya ve bu süreçte zorluklara göğüs germeye” yemin etti.
O geceden itibaren küçük, zayıf ve alçakgönüllü Gandhi, sivil haklar için dev bir güce dönüşecekti. Gandhi ayrımcılıkla mücadele etmek için 1894’te Natal Hint Kongresi’ni kurdu.
Gandi, Güney Afrika’daki bir yıl süren sözleşmesinin sonunda, veda partisinde, Natal Yasama Meclisi nezdinde yerlileri oy hakkından mahrum bırakacak bir tasarıyı öğrenene kadar Hindistan’a dönmeye hazırlanıyordu. Diğer göçmenler Gandhi’yi kalmaya ve yasalara karşı mücadeleyi yönetmeye ikna etti. Gandhi yasanın geçişini engelleyemese de adaletsizliğe karşı uluslararası dikkat çekti.
Gandi 1896’nın sonlarında ve 1897’nin başlarında Hindistan’a yaptığı kısa bir geziden sonra eşi ve çocuklarıyla Güney Afrika’ya geri döndü. Burada başarılı bir hukuk çalışması yürüttü ve Boer Savaşı’nın patlak vermesiyle, İngiliz davasını desteklemek için 1.100 gönüllüden oluşan bir Hint ambulans teşkilatı kurdu. Hintlilerin, Britanya İmparatorluğu’nda tam yurttaşlık haklarına sahip olmasını bekliyorlarsa, sorumluluklarını da üstlenmesi gerektiğini savunuyordu.
“İnsanlığa olan inancını kaybetmemelisiniz. İnsanlık bir okyanustur; bazı damlalar kirli diye okyanus kirlenmez.”
Hindistan’a dönüş
Gandhi, 1915’de Güney Afrika’dan Hindistan’a geri döndü ve Hindistan Ulusal Kongresi’nin ılımlı kanadını temsil eden Gopal Krishna Gokhale tarafından harekete davet edildi. Gandi, Britanya sömürge yönetiminin haksız yasa ve uygulamalarına karşı şiddet içermeyen çağrılarına ülkesinde de devam etti.
1915’te Gandhi, Hindistan’ın Ahmedabad kentinde tüm kastlara açık bir ruhani inziva yeri veya Hint dinlerinde göre bir manastır kurdu. Basit bir peştamal ve şal giyen Gandhi, dua etmeye, oruç tutmaya ve meditasyona adanmış sade bir yaşam sürdü. “Büyük ruh” anlamına gelen “Mahatma” olarak tanındı.
Hindistan’daki İngiliz Yönetimine Muhalefet
1919’da Hindistan hala İngilizlerin sıkı kontrolü altındayken, yeni yürürlüğe giren Rowlatt Yasası, İngiliz makamlarına isyan şüphesi olan kişileri yargılamadan hapsetme yetkisi verdiğinde, Gandhi siyasi bir yeniden uyanış yaşadı. Gandhi yanıt olarak Satyagraha barışçıl protestolar ve grevler için çağrıda bulundu.
Bunun yerine şiddet patlak verdi ve 13 Nisan 1919’da Amritsar Katliamı’nda doruğa çıktı. İngiliz Tuğgeneral Reginald Dyer liderliğindeki birlikler, silahsız göstericilerden oluşan bir kalabalığa makineli tüfek ile ateş açtı ve yaklaşık 400 kişiyi öldürdü.
Artık İngiliz hükümetine bağlılık sözü veremeyen Gandhi, Güney Afrika’daki askerliği için kazandığı madalyaları iade etti ve Britanya’nın I. Dünya Savaşı’nda görev yapmak üzere yerli halkın zorunlu askerlik taslağına karşı çıktı.
Gandhi, Hindistan iç yönetimi hareketinin önde gelen isimlerinden biri oldu. Kitlesel boykot çağrısı yaparak, hükümet yetkililerini Kraliyet için çalışmayı bırakmaya, öğrencileri devlet okullarına gitmeyi bırakmaya, askerleri görevlerinden ayrılmaya ve vatandaşları vergi ödemeyi ve İngiliz mallarını satın almayı bırakmaya çağırdı.
İngiliz yapımı kıyafetler satın almak yerine, kendi kumaşını üretmek için portatif çıkrık kullanmaya başladı. Çıkrık kısa sürede Hindistan’ın bağımsızlığının ve kendine güveninin sembolü haline geldi.
Gandi, Aralık 1921 yılında Hindistan Ulusal Kongresi’nin liderliğini üstlendi ve iç yönetime ulaşmak için şiddete başvurmama ve işbirliği yapmama politikasını savundu.
Bu “İş birliği yapmama” politikası Hint toplumunun her katmanından çok geniş bir katılım sonucunda büyük başarı kazandı. Fakat hareketin doruk noktasına ulaştığı Şubat 1922’de Uttar Pradeş’in Chauri Chaura şehrinde patlak veren şiddetli çatışma sonucu birdenbire sona erdi. Hareketin şiddete yönelmesinden ve bunun bütün yapılanları yıkmasından korkan Gandi ulusal itaatsizlik kampanyasını sona erdirdi.
İngiliz yetkililer, 10 Mart 1922’de Gandi’yi tutukladıktan sonra isyana teşvikten yargılayarak altı yıl hapis cezasına çarptırdılar. 18 Mart 1922’de başlayan cezası iki yıl sonra Şubat 1924’te apandisit ameliyatı nedeniyle serbest bırakıldı.
Serbest bırakıldığında, hapishanede kaldığı süre boyunca Hindistan’daki Hindular ve Müslümanlar arasındaki ilişkilerin değiştiğini fark etti. İki dini grup arasındaki şiddet yeniden alevlendiğinde, Gandi 1924 sonbaharında birliği teşvik etmek için üç haftalık bir oruç tutmaya başladı. 1920’lerin sonundan itibaren aktif siyasetten uzak kaldı.
Gandhi ve Tuz Yürüyüşü
Gandi, Britanya’nın Tuz Yasası’nı protesto etmek için 1930’da aktif siyasete geri döndü; bu, yalnızca Hintlilerin – diyet için temel bir besin olan – tuz toplamasını veya satmasını yasaklamakla kalmayan, aynı zamanda ülkenin en yoksullarını özellikle sert bir şekilde vuran ağır bir vergi uygulamasıydı.
Gandi, hükümet tekeline sembolik meydan okuyarak tuz toplayacağı Umman Denizi’ne 390 kilometre / 240 mil yürüyüşü gerektiren yeni bir Satyagraha kampanyası için Tuz Yürüyüşü planladı.
1930 yılı 12 Mart’ta sömürge hükümetinin tuz vergisini protesto etmek için Tuz yürüyüşüne başlayan Gandi, bir ay içerisinde tam 400 km yürüdü.
Gandi, İngiliz genel valisi Lord Irwin’e yürüyüşten günler önce “Hırsım İngiliz halkını şiddete başvurmadan dönüştürmek ve böylece Hindistan’a yaptıkları yanlışı görmelerini sağlamaktan başka bir şey değil” diye yazmıştı.
Beyaz bir şal ve sandaletler giyen ve bir baston taşıyan Gandi, 12 Mart 1930’da birkaç düzine takipçisiyle Sabarmati’deki dini inzivasından yola çıktı. 24 gün sonra sahil kasabası Dandi’ye vardığında, yürüyüşe katılanların sayıları arttı ve Gandi buharlaşmış deniz suyundan tuz üreterek kanunu çiğnedi.
Tuz Yürüyüşü benzer protestoları ateşledi ve kitlesel sivil itaatsizlik Hindistan’ı kasıp kavurdu. Mayıs 1930’da Gandi de dahil olmak üzere yaklaşık 60.000 Hintli, Tuz Yasasını ihlal ettiği için hapse atıldı.
Yine de Tuz Hareketi’ne karşı protestolar Gandi’yi dünya çapında büyük bir figür haline getirdi. 1930’da Time dergisinde “Yılın Adamı” seçildi.
Gandi, Ocak 1931’de hapisten çıktı ve iki ay sonra Lord Edward Irwin tarafından temsil edilen hükûmet ile, binlerce siyasi mahkumun serbest bırakılmasını da içeren tavizler karşılığında Tuz Satyagraha’yı sona erdirmek için Mart 1931’de bir anlaşma yaptı. Ancak anlaşma, Tuz Yasalarını büyük ölçüde sağlam tuttu. Sadece kıyılarda yaşayanlara denizden tuz toplama hakkı verildi.
Anlaşmanın ana vatan yönetimi için bir basamak olacağını ümit eden Gandhi, Hindistan Ulusal Kongresi’nin tek temsilcisi olarak Ağustos 1931’de Hindistan anayasa reformu üzerine Londra Yuvarlak Masa Konferansına katıldı. Ancak konferans sonuçsuz kaldı.
“Dokunulmazlar” Ayrımına Karşı Protesto
Gandhi, Hindistan’ın yeni valisi Lord Willingdon’un baskıları sırasında Ocak 1932’de kendisini hapiste buldu. Hükûmet onu tecrit ederek nüfuzunu yok etmeye çalıştıysa da başarılı olamadı. İngilizlerin, Hindistan’ın yeni anayasa ile paryalara ayrı olarak seçim hakkı verdiği kast sisteminin en alt basamağındaki “dokunulmazları” ayırma kararını protesto etmek için altı günlük bir oruç tuttu.
Gandi, Eylül 1932’de yaptığı altı günlük oruç sonrasında Dalit siyasi lider Palwankar Baloo’nun aracılık ettiği görüşmeler sonucunda hükûmeti daha eşitlikçi uygulamalara zorlamıştır. Bu da Gandi tarafından Harijanlar, yani Tanrı’nın çocukları adı verilen paryaların yaşam koşullarını iyileştirmek için yapılacak yeni bir kampanyanın başlangıcı olmuştur. 8 Mayıs 1933’te Gandi, Harijan hareketine destek olmak için 21 günlük kişisel arınma orucuna başladı.
Nihayet serbest bırakılmasının ardından, Gandi 1934’te Hindistan Ulusal Kongresi’nden ayrıldı ve liderlik, onun koruyucusu Jawaharlal Nehru’ya geçti . Eğitime, yoksulluğa ve Hindistan’ın kırsal alanlarını etkileyen sorunlara odaklanmak için yine politikadan uzaklaştı.
1934 yazında ise başarısız üç suikast girişimine uğramıştı.
Hindistan’ın Büyük Britanya’dan Bağımsızlığı
Büyük Britanya, 1942’de kendisini II . Dünya Savaşı’nın ortasında bulduğunda, Gandi, Britanya’nın ülkeden derhal çekilmesi çağrısında bulunan “Hindistan’ı Terk Et” (Quit India) hareketini başlattı. Ağustos 1942’de İngilizler Gandh’yi, karısını ve Hindistan Ulusal Kongresi’nin diğer liderlerini tutukladı ve onları bugünkü Pune’deki Ağa Han Sarayı’nda gözaltına aldı.
Dönemin İngiltere Başbakanı Winston Churchill, baskıları desteklemek için Parlamento’ya “Britanya İmparatorluğunun tasfiyesine başkanlık etmek için Kral’ın Başbakanı olmadım” demişti.
Gandi, sağlığı bozulduğu için, 19 ay gözaltında tutulduktan sonra 1944’te serbest bırakıldı.
1944’de hapisten çıktıktan sonra Müslüman Birliği’nin lideri Muhammed Cinnah ile yaptığı görüşmelerde Hindistan’ın bölünmesi fikrine karşı çıktı.
İşçi Partisi, 1945 İngiliz genel seçiminde Churchill’in Muhafazakârlarını mağlup etmesinden sonra, Hindistan Ulusal Kongresi ve Muhammed Ali Cinnah’ın Müslüman Birliği ile Hindistan’ın bağımsızlığı için müzakerelere başladı. Gandi, müzakerelerde aktif bir rol oynadı, ancak birleşik bir Hindistan umudunu sürdürse de bu gerçekleşmedi. Bunun yerine, nihai plan, alt kıtanın dini hatlar boyunca iki bağımsız devlete bölünmesini gerektiriyordu. (Ağırlıklı olarak Hindu Hindistan ve ağırlıklı olarak Müslüman Pakistan)
Hindular ve Müslümanlar arasındaki şiddet, bağımsızlığın 15 Ağustos 1947’de yürürlüğe girmesinden önce alevlenmişti. Daha sonra cinayetler çoğaldı. Gandi, barış çağrısı yapmak için isyanın parçaladığı bölgeleri gezdi ve kan dökülmesine son vermek için oruç tuttu. Ancak bazı Hindular, Gandi’yi Müslümanlara sempati duyduğu için giderek daha fazla hain olarak görüyordu.
1947 yılında Gandi, Hindistan’ın ikiye bölünmesini hiçbir zaman istemese de 14 Ağustos 1947’de Pakistan, 15 Ağustos’ta da Hindistan bağımsızlığı ilan etti.
Gandhi’nin Karısı ve Çocukları
1883 yılında Gandhi, 13 yaşında bir tüccarın kızı olan Kasturba Makanji ile görücü usulüyle evlendi.
1885’te babasını kaybeden Gandi’nin Harilal, Manilal, Ramdas, Devdas isminde dört çocuğu oldu.
1888’de Gandhi’nin karısı hayatta kalan dört oğlundan ilki Harilal’ı doğurdu. 1893’te Hindistan’da ikinci bir erkek çocuk, Manilal dünyaya geldi. Kasturba, Güney Afrika’da yaşarken 1897’de Ramdas, 1900’de Devdas isimli erkek çocuklarını doğurdu.
Mahatma Gandhi Suikastı ve öldürülmesi
Hindistan halklarının “Bapu’su” (Baba) olarak adlandırılan Gandi, 30 Ocak 1948’de 78 yaşında iken Yeni Delhi’de bulunan Birla Bhavan’ın (Birla Evi) bahçesinde gece yürüyüşünü yaptığı sırada, Hindu bir radikal Nathuram Godse tarafından vurularak öldürüldü.
Tekrarlanan açlık grevlerinden güçsüz düşen Gandhi, öğleden sonra iki torunuyla birlikte bir dua toplantısına giderken, Nathuram Godse, yarı otomatik bir tabanca ile üç kez yakın mesafeden ateş etmeden önce silahını çıkarmadan Mahatma’nın önünde diz çökmüştü. Bu şiddet eylemi, hayatını şiddetsizliği öğütleyerek geçiren bir pasifistin canını aldı.
Godse ve bir yardımcı komplocu Narayan Apte, yakalanarak daha sonra çıkarıldıkları mahkemede yargılandılar ve suçlu bulunup, 15 Kasım 1949’da asılarak idam edildiler.
Gandi’nin Yeni Delhi’de bulunan anıtı Rāj Ghāt’ın üzerinde “Hē Ram” (Devanagari: हे ! राम ya da He Rām) yazar. Bu, Türkçeye “Aman Tanrım” olarak tercüme edilebilir. Her ne kadar doğruluğu tartışmalı olsa da bunların Gandi vurulduktan sonra son sözleri olduğu iddia edilmektedir.
Hindistan Ulusal Kongresi üyesi Jawaharlal Nehru radyodan ülkeye yaptığı konuşmasında şöyle demiştir:
“Dostlar, yoldaşlar, ışık bizi terk etti ve her yerde yalnızca karanlık var, ve size ne söyleyeceğimi ya da nasıl söyleyeceğimi hâlâ bilmiyorum. Sevgili liderimiz, Bapu, Ulusun Babası artık yok. Belki de bunu söylememeliyim ama yine de bunca yıldır gördüğümüz gibi artık onu göremeyeceğiz, öğüt almak için ya da teselli etmesi için ona koşamayacağız, ve bu yalnızca benim için değil, bu ülkedeki milyonlar ve milyonlar için de çok kötü bir darbe.”
Gandi’nin külleri kaplara konarak anma törenleri için Hindistan’ın çeşitli bölgelerine gönderildi. Çoğu 12 Şubat 1948’de Allahabad’da Ganj, Yamuna ve Sarasvati nehirlerinin birleştiği nokta olan Sangam’a döküldü ama bazıları gizlice başka yerlere de gönderildiği söylenmektedir.
Gandi’nin Mirası
Gandi’nin doğum günü olan 2 Ekim, Hindistan’da Gandhi Jayanti olarak kutlanan ulusal bir bayramdır. 15 Haziran 2007’de, “Birleşmiş Milletler Genel Kurulu”nun oybirliğiyle 2 Ekim’i “Dünya Şiddete Hayır Günü” olarak kabul ettiği duyurulmuştur.
Gandhi’nin suikastından sonra bile dünya çapında insanlara, şiddetsizliğe olan bağlılığı ve basit yaşama olan inancı (kendi giysilerini yapmak, vejeteryan bir diyet yemek ve oruçlarını kendi kendini arındırmak ve protesto etmek için kullanmak gibi) ezilenler ve ötekileştirilmişler için bir umut ışığı olmuştur.
Satyagraha, bugün dünya çapında özgürlük mücadelelerinde en güçlü felsefelerden biri olmaya devam etmektedir. Gandhi’nin eylemleri, felsefesi ve sözleri, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki sivil haklar lideri Martin Luther King Jr. ve Güney Afrika’daki Nelson Mandela’nınkiler de dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki gelecekteki insan hakları hareketlerine ilham vermektedir.
Mahatma Gandhi, İngiliz egemenliğine karşı Hint bağımsızlık hareketinin lideri olan Hintli bir aktivistti. Barışçıl bir direnişle, Hindistan’ı özgürlüğüne kavuşturdu. “Dünyada görmek istediğin değişim ol” sözünü o söyledi. Gandhi’nin bu çok basit ve anlaşılır gibi görünen sözü, içinde büyük sırlar barındırıyor.
Kaynaklar:
